Eco-brandstof

Een paar weken geleden zag ik een foto van Indiase vrouwen die koeienvlaaien droogden om als brandstof te dienen. Toen kreeg ik, tenminste dat dacht ik, een "eureka!-idee". De zes paarden hier produceren een aardige berg mest, die ik aan de straatstenen niet kwijt kan. Nu bedacht ik me dat, als ik de mest zou kunnen persen en drogen (zoiets als turfblokken) en ze dan in de kachel zou kunnen opstoken, dit een ideale manier zou zijn om van deze mesthoop af te komen. Ik zag mezelf al aan het hoofd staan van een wereldimperium, miljoenen eco-blokken producerend. :-)

Maar een paar dagen geleden viel ik abrupt van mijn roze wolkje, toen bleek dat anderen dit ook allang hadden bedacht. Op het "paardnatuurlijk" forum werd er uitvoerig over geschreven, met een link naar een engelse site. 

Ik ben meteen aan de slag gegaan en heb een houten mal gemaakt naar het voorbeeld op die site.

En toen maar "broodjes bakken". Dat viel letterlijk vies tegen. Ten eerste vielen de meeste meteen weer uit elkaar als ik ze uit de mal haalde, en toen ik er eindelijk eentje had die ergens op leek, en die een aantal uren in de zon had laten drogen, wilde het niet branden. 

John en ik hadden in de vuurplaats buiten wat dunne droge takjes aangestoken en probeerden toen het mestblok te laten branden. Afijn, tig takjes, dennenaalden, papiertjes en ander brandbare zaken verder, hadden we een leuk vuurtje, maar het mestblok smeulde alleen maar.

Ach, de aanhouder wint, dus ik blijf het proberen. En dan gewoon de blokken veel langer laten drogen. 

En als het dan eindelijk wel lukt, schijnt de as ervan een hele goeie meststof te zijn voor mijn vandaag gestarte moestuintje.