Krekels?

Ja, echt waar, gisteravond laat hoorde ik ineens weer krekels. Alsof het gewoon zomer is.

Het was om 12 uur nog bijna 16 graden. Absurd!

De kachel hoeft tot nu toe 's avonds alleen maar aan om "de kou eruit te halen", en voor je het weet is het in huis 22 graden.

En er was regen beloofd. Niet veel: 's avonds "variable" (daar kan je dus eigenlijk alle kanten mee op), en voor vanmorgen buien. Mooi niet dus. Geen drup. Strakblauwe lucht.

Alleen is er wel een beetje gure wind komen opzetten, maar dat mag ook wel voor eind november.

Water: te veel en te weinig

Het komt altijd in drieën als er iets mis gaat. Ook deze keer weer: als eerste deed ineens de waterpomp die in de bron hangt (op 70 meter diepte) niets meer. Gecheckt of er nog water in de buis zat, en of ie stroom kreeg. Dat was zo. Dus misschien is er een probleem met de pomp zelf of met de slang. Maar het is een rampkarwei om 'm uit de schacht te krijgen: op de een of andere manier is ie loeizwaar.

Als volgende keek ik in het pomphok, waar mijn andere waterpomp staat, die het water vanuit het vat naar de kraan pompt (is het nog te volgen?). Ik vond al dat het water in het vat steeds zo snel bijna op was, maar er bleek een lek te zijn bij de aansluiting: het water liep in een klein straaltje langs de pomp.

Maar goed, dat is te verhelpen (inmiddels gedaan).

En als derde kwam ik de badkamer binnen na het draaien van een was. Bleek dat de afvoerslang eruit geschoten was, dus de badkamer stond blank. En niet zo'n beetje ook. Eén voordeel: de vloer is nu tenminste weer lekker schoon :-)

Ach, het houdt me bezig, twee van de drie problemen zijn verholpen, en voor het derde probleem heb ik een tijdelijke oplossing: John herinnerde me aan de dompelpomp die in de oude waterput hangt. Die gebruik ik nu om water vanuit die put in mijn vat te pompen, Gelukkig stond de put niet droog......

Houdini en co.

Lucera, het arabiertje, heeft nu ook ontdekt hoe leuk het is buiten het omheinde land. Al twee keer stond ze 's morgens om half tien vrolijk te grazen, samen met Charlie. Om zeven uur is er dan nog niets aan de hand, en staat in ieder geval Lucera (Charlie natúúrlijk niet) netjes binnen de lijntjes te wachten op hooi. Om dan, als dat hooi dan op is, met de neus omlaag het onderste stroom(loze)draadje op te wippen en eens lekker te gaan snacken.

Alleen is zij slimmer dan Torera, want die deed het vroeger ook wel eens in het achterste land, en dan kon ze hoegenaamd niet meer terug. Lucera wél, ik hoefde het haar maar één keer te laten zien, en al de tweede keer tilde ze met haar neus het draadje weer op om terug te komen (voor de volgende maaltijd :-) )

Helaas heb ik haar niet op de foto gezet toen ze buitengaats was, maar dit is ze, de boosdoener:

Allemaal muisjes

Al een tijdje proberen de muizen hier mijn huis over te nemen. Vooral in de keuken hoor ik ze ritselen, maar ook in andere vertrekken zie ik ze regelmatig. Sta je je rustig af te drogen na een verkwikkende douche, schiet er prrrrt zo één over je voet. O pardon, hoor je dan nog net mompelen, u ook hier?

Daar moest ik maar weer eens iets aan gaan doen. Dus heb ik de vangkooi maar weer tevoorschijn gehaald. Iemand had me ooit gezegd dat kaas niet zo'n best lokmiddel is, maar dat een stukje brood met pindakaas je-van-het was. Ach, ik krijg ze er wel de kooi mee binnen, maar echt optimaal is het niet.

Maar nu heb ik ontdekt waar ze écht gek op zijn: appel. Dat had ik dus gisteren in de vangkooi gedaan, en na een half uurtje zaten er al vijf kleine muisjes in. Vanmorgen waren het er zelfs acht!

Die heb ik netjes losgelaten op een plek bij het riviertje, waar geen huizen zijn. En ver genoeg van mijn eigen huis, anders zie ik ze binnen een paar dagen weer voor de deur staan met hun koffertje en hun tandenborstel.

Op dit moment staat ie in de slaapkamer, en de score is (binnen een uur) drie stuks. Dat belooft nog wat....

Eenzaam en verlaten.....

....ligt daar de afstandsbediening van de Canaldigital decoder, op mijn (bij nader inzien toch niet zo) sjieke gazon. Mijn schuld, ik was gisteravond vergeten om 'm op te ruimen, en dan is het voor Donna (wie anders dan mijn kleine straatschoffie ziet de humor er van in om het ding aan gort te kauwen?) een peulenschil om zich daar de rest van de nacht mee te vermaken. En nu doet ie het dus niet meer. Zucht.....

Biljartlaken? Bijna!

Naar oudhollands gebruik heb ik zaterdag het gras gemaaid. Voor de tweede keer sinds ik hier woon. Ik liet het altijd maar gewoon groeien, en joeg zo eens per jaar de bosmaaier erdoorheen.En in de zomer verdorde het toch, dus dan had ik er sowieso geen omkijken naar.

Het is gewoon gras dat ooit spontaan kwam opzetten, dus niks ingezaaid en zo. Maar toch lijkt het al heel wat. Een biljartlaken is het nog niet, maar wie weet, als ik braaf elke week blijf maaien......

Verder is het ongewoon warm: op dit moment (net na twaalven) is het al 25,5 graad. En afgelopen nacht koelde het niet echt af: toen ik ging slapen, was het nog steeds 20 graden. Dat scheelt me weer een boel zaagwerk (hout voor de kachel).

Maar ondanks de warmte, willen de laatste tomaatjes toch niet meer echt rood worden. Nou ja, in het uiterste geval mogen de varkjes ze verorberen.

Verslavend

Gisteren kreeg ik van Jonathan een mailtje met daarin onder andere de tip, dat Google maps iets nieuws heeft: streetview.

Dus nu ben ik helemaal in de "streetview-modus": je kunt adressen intypen, en als op Google maps de straat dan blauw gekleurd wordt, kun je er het oranje mannetje (dat staat links) op plaatsen. En dan verschijnt er een panoramafoto van de plek. En je kunt door de desbetreffende straat wandelen. Dus gisteravond heb ik wat áfgewandeld! Door mijn geboortehuis-straat, de straat uit mijn vroege jeugd, mijn kindertijd, de op-kamers-tijd, de net-na-het-trouwen-flat, het-hier-zijn-de-kinderen-geboren-bovenhuis, het vrijstaande huis in Ermelo, het woonboerderijtje in Speuld, en uiteraard heb ik ook rondgewandeld in Cocentaina en Alcoi. Yeah!

En vanmorgen heb ik John naar de computer gelokt, zodat ik ook kon zien waar hij allemaal heeft gewoond vóór hij naar Spanje kwam.

Maar ja, nou is mijn stratengeheugen een beetje uitgeput, dus nu ga ik dan toch maar weer over tot de orde van de dag. Zucht......

nog een keer xaloc en kornuiten

In Nederland is wind gewoon wind: noorden-, zuidenwind enzovoort. Maar hier heeft elke windrichting een naam als een gedicht: llebeig, xaloc, gregal...

Voor het weer kijk ik altijd op www.oratgenet.com, en als je dan op de lijst van dorpen linksonder Cocentaina aanklikt, komt er een apart venster met predicciones. Als ik dát dan weer open komt het weer (redelijk betrouwbaar) voor de komende vijf dagen, mét die mooie windnamen erbij.

Nou kijk ik zeker 's winters een paar keer per dag op deze site, want als het gaat regenen (en tussendoor wisselen ze nogal eens de vooruitzichten) moet ik als de wiedeweerga de auto naar de andere kant van de leemweg brengen, anders zit ik voor ik het weet zo een paar weken vast en kan ik niet naar het dorp voor de boodschappen.

Voor zaterdag voorspellen ze "variable": het kán regenen, maar het hoeft niet. Nou, ik zie wel, ik hou het in ieder geval in de gaten!

(bron windroos: oratgenet.com)

Van mestral naar xaloc

De storm is eindelijk gaan liggen. De afgelopen dagen joegen de stofwolken over het paardenland, en uitmesten was daardoor niet echt een lolletje (tja, contactlenzen). Maar nu lijkt het dan toch eindelijk rustig te worden. De wind draait morgen van een boze mestral naar een vriendelijke xaloc (zuidoost) en de temperaturen gaan ook weer omhoog. Overdag tenminste. ´s Avonds zal toch echt de kachel aan moeten, en dat zal dan tot ongeveer half april zo blijven. Soms iets langer, soms iets korter.

Maar ik denk dat ik morgen eindelijk de houtkachel weer eens kan gebruiken. En dan maar hopen dat er nog niet teveel roet in de kachelpijpen zit. Want dan moet ik ze alle tien weer losmaken en schoonkrabben. Niet echt een prettig werkje, want dan zit de roet tot achter mijn oren. En dat moet normaal gesproken twee keer per stookseizoen. En als dan de hele toestand weer in elkaar zit, moeten de verbindingen lekdicht worden gemaakt met aluminiumtape. Ach, het houdt me van de straat :-)

Als slot een paar sfeerplaatjes over hoe het er hier soms 's winters uit kan zien (maar het duurt meestal maar een paar dagen, en beneden in het dorp hebben ze dan meestal zelfs helemáál geen sneeuw, alleen maar regen).

Deze hevige sneeuwval was in januari 2006:

Aan het eind van de dag hield het sneeuwen op en kwam de zon nog nét even door:

En de volgende dag was het stralend:

Winter

Een stevige storm jaagt guur rond het huis. Was het een paar dagen geleden nog zomer, nu zijn we halsoverkop de winter ingedoken. Met een barre temperatuur van 13 graden overdag, en dat dus gecombineerd met een snijdende wind... brrr. En het heeft geen zin om de houtkachel aan te doen, want met deze wind wordt alle rook zonder pardon meteen de kamer ingeblazen. En da's dan weer niet best voor mijn longen en voor de nieuwe verf.

Maar over een klein uurtje ga ik met Jonathan en Mari eten in het dorp, en daar zal het een stuk aangenamer zijn.

Het wordt een voor-een-half-jaar-afscheids-etentje, want vannacht vertrekken ze naar Colombia, om dan pas weer terug te komen als het hier weer volop zomer is.

Niet leuk voor mij, maar wel voor de ouders van Mari, die in Bogotá wonen. Dus voor hen kan ik toch wel blij zijn. En nu ik een laptop heb, mét webcam, kan ik ze ook eens wat vaker zien en spreken via bijvoorbeeld msn....

Sinds 1346

Al 664 jaar lang is er elke keer rond 1 november de jaarmarkt in Cocentaina: de "Fira de Tots sants" (jaarmarkt van Allerheiligen). Dan proberen in drie dagen tijd zo'n 600.000 mensen zich door de smalle straatjes te persen. Veel van die mensen komen van verre, dus hebben ze hun auto bij zich. En die moet natuurlijk ook ergens worden gestald. Dat ontaardt in parkeerchaos: op de vluchtstroken van de autoweg, midden op rotondes, in greppels, op trottoirs: de vindingrijkheid van de mens is eindeloos. En vanavond, na een oorverdovend en spectaculair vuurwerk als afsluiting, wilde iedereen uiteraard tegelijk weer weg. En dus staat alles nu overal muurvast. De policia local probeert nog wel een beetje orde in de chaos te scheppen, maar het vrijwel onbegonnen werk.

Maar de Fira is, ook door het heerlijke weer (gisteren was het 27 graden), uitstekend geslaagd. Ik ben er dan ook elke dag geweest. De ene keer om de middeleeuwse markt te bezoeken, en dan weer het arabische gedeelte, of de paardenmarkt, of..... noem maar op.

En nu is het dan weer voorbij en wordt het wachten op de eerste feesten van volgend voorjaar....