Orama en Mowan

Quasi achteloos, maar met stijve poten van de zenuwen, loopt haan Maximilian met zijn dames naar de uiterste hoek van zijn territorium. De varkens staan bescheten op een meter of vijf afstand te kijken naar dat hele wonderlijke, dat net is afgeleverd in hun weitje.......

Al deze commotie is het gevolg van de twee nieuwkomers: maak kennis met de ganzen Orama en Mowan. De namen betekenen "Maan" en "Zon", en zijn uit de taal van de aboriginals (ach ja, waarom niet, toch?)

Ze zijn nog jong, en ze lopen met voorzichtige tred in het rond. Bang zijn ze duidelijk niet, alleen erg verbaasd. Kippen hebben ze wel eens gezien, maar die rare grijze dingen die steeds "oink oink" zeggen, die zijn compleet nieuw voor deze kleutertjes.

Maar na een kwartiertje is de rust (bijna) weergekeerd. De varkens liggen te snurken (siësta-tijd), alleen Max is nog wat onrustig en loopt macho te kraaien........

Het "het-kan-vriezen/het-kan-dooien" principe

Al dagen voorspellen ze onweer cq buien. En af en toe komen er dan ook donkere luchten aanzeilen met veel poeha, om daarna zonder veel resultaat weer door de achterdeur te verdwijnen. John's auto staat voor de veiligheid aan de andere kant van de weg, want je weet maar nooit.....

En dan krijg je dus van dit soort resultaten: aan de ene kant van het huis zie ik dit:

Terwijl er aan de andere kant van het huis niéts aan de hand is....

Verder heb ik van de week nogal gedoe gehad met mijn internet. Niet voor het eerst. Ze hebben bij Movistar (het vroegere telefónica) iets leuks uitgevonden: een maandcontract voor ongelimiteerd mobiel internet, maarrrrrrrr...... als je de kleine lettertjes leest, zie je dat je bij een hoger verbruik dan 5 GB (waar ik na twee weken al overheen ben) de snelheid wordt teruggebracht van 7.2 MB naar 128 KB. Tergend!

Ik dus naar de Movistar-winkel. Daar bleek dat ik een contract had dat muy antiguo was , zeg maar uit het jaar nul. Met tarieven die al lang achterhaald, en dus veel lager waren geworden. Leuk bedrijf, toch? Ze laten je vrolijk elke maand een giga-bedrag betalen, en vertellen je niet dat het contract alleen voor sufferds is, die niet af en toe gaan informeren of het nog wel klopt.

Maar goed, contract opgezegd, en een nieuw afgesloten: voor 10 GB (wel ook met die gemene kleine lettertjes) voor 20 euro minder per maand dan ik tot nog toe betaalde. En mét een gratis notebook, waar ik nu op dit moment op zit te typen. Zo'n dingetje dat in je tas mee kan, leuk speelgoed dus :).

Maar nu zit ik dus om de haverklap te kijken op de klantensite van Movistar, hoeveel ik al heb verbruikt. En ik ben bang dat de 10 gig ook nog niet genoeg zal zijn.

Of zal ik misschien tóch wat minder achter de computer moeten zitten? *zucht*

Zomer

Ik denk dat ik toch maar eens een zomerstop moet inlassen hier. Er is niet veel te vertellen, en om geforceerd onderwerpen te bedenken is ook niet je dát. De zon schijnt, het is stralend warm weer, met af en toe een knetterende ontlading en een frisse regenbui, iedereen is tevreden.....

En er is een enorme variëteit aan bloemen te vinden, tot op het muurtje van pomphok toe.

Wat voor mij wél nieuws is, is dat Jonathan en Mari weer terug zijn. Donderdagavond landden ze keurig op tijd in Alicante, en na een half uurtje konden we elkaar al omhelzen. Onder het genot van een stevige zomerse regenbui liepen we naar de auto. Heerlijk dat ze er weer zijn!

En gisteravond zijn we met zijn drieën tapas gaan eten in het dorp, heerlijk op een terrasje. Dan krijg je pas écht het zomer-gevoel!

Met de langverwachte dwerggeitjes is het minder goed afgelopen: er blijkt een onbekende ziekte te zijn geweest onder de lammeren, en de meeste hebben het niet overleefd. Dus dat wordt waarschijnlijk een jaar wachten. Óf op zoek gaan naar andere geitjes. Maar ik heb geen haast, het stukje land waar ze zouden komen is toch nog niet omheind....

Vandaag gaan we weer eens naar de rastro in Polop. Met Johns nieuwe tweedehands auto, een Ford courier. Kan hij die eens even testen in de bergen......

Mañana......

En alweer laat ik de boel aardig versloffen. Ik heb na 12 jaar dan toch last gekregen van het mañana-gevoel: ach, he, verdorie, net weer de computer uitgezet, en ik had mijn blog willen bijwerken. Nou, dan morgen maar......

Maar nu is morgen dan eindelijk vandaag geworden :)

Afgelopen zondag zijn John en ik naar de markt in Torremanzanas geweest. Doen we wel vaker, dus niet vermeldenswaardig. Maar toen we weer terug reden naar huis, riep John ineens verbaasd "Huh? Kijk, wat is dát nou? En daar kwam in de verte een grote witte ezel aangedenderd over de weg. Zonder bestuurder cq ruiter. Ik ben maar gauw uit de auto gestapt, en met een "Ho, braaf, kom maar" de ezel verzocht zijn remmen te gebruiken. Dat deed ie heel gewillig, en zo kon ik het stuk touw pakken waarmee hij blijkbaar had vast gestaan. Braaf liep ie mee, en even daarna kwam er een quad aangescheurd met een vrouw, die al van verre riep: "escapó!!!" Oftewel: hij was dus ontsnapt. Ze heeft het dier achter de quad gebonden en in een sukkeldrafje ging de ezel braaf mee terug naar huis. Einde van een kort avontuur in vrijheid.....

Verder heb ik gisteren weer een bezoek gebracht aan de jonge katjes die binnenkort mijn paardenstal komen beschermen tegen rat en muis. Wat waren ze gegroeid. Van minuscule frummels waren ze veranderd in ondeugend kijkende grootogige plaatjes. Ik neem ze trouwens alle drie, in plaats van de twee die oorspronkelijk zouden komen. Anders blijft die ene zo zielig achter, toch?

Maak kennis met Tagore, Daya en Yindee (en hun moeder):

Nog meer jong spul..........

Giga-gezinsuitbreiding bij spinnetjes, hele kale koppies van de waterhoen-kuikens, is het nu toch echt lente.....

En nog even een extra foto van..................

Zaterdag kreeg ik bezoek van de maker (Sjoerd) van de site van virtuele diertjes (www.smoogies.nl) waar ik sinds november als moderator fungeer (evenals Rita, zijn schoonmoeder, en nog een aantal anderen), met zijn schoonouders. Het was erg leuk om ze te ontmoeten, want je spreekt elkaar dan wel af en toe online, maar nooit in het echt. Lekker een beetje brainstormen over verbeteringen op de site (Sjoerd heeft een heleboel goeie ideeën). En uiteraard hadden we het niet alleen over smoogies.

(foto: Rita)

En verder heb ik echt een vakantie-gevoel.... Ik ben benieuwd of ik aanstaande woensdag terug kan naar Spanje. Dat hangt af van de dwarsliggende aswolk. Ach, als het niet gaat, kan ik altijd nog proberen om met de bus terug te gaan.....

En verder gaat het weer.....

Ik was gebleven bij vorige week. Woensdag kon ik, heel luxe, meerijden naar Harderwijk met Truus en Dirk, die richting Veluwe gingen.....

Op donderdag, hemelvaartsdag dus, was er op een paar boerderijen bij Zeewolde open dag. Dus Janneke, Lotte en ik daarheen. Daar waren genoeg spannende dingen te doen voor een kind dat niet gauw ergens bang voor is. Dapper zat Lotte op een echt paard, alsof ze dat dagelijks deed. En die grote friezen, die voor de wagen gingen om bezoekers rond te rijden? Daar ga je dan toch gewoon lekker dicht bij staan? En koeien aaien, op een springkussen stuiteren, en in de koets meerijden, dat doe je zonder problemen als je Lotte heet :)

Waar zal ik beginnen.....

Sinds ruim anderhalve week ben ik in Nederland. De eerste week was gericht op het volgen van workshops, en vanaf afgelopen woensdag ben ik in Harderwijk, bij Janneke en stoere frummel Lotte.

Toen ik aankwam op Schiphol, ben ik meteen doorgereisd naar Enkhuizen, waar ik kon overnachten bij Ada, die mij helemaal niet kende, maar toch haar huis voor mij had opengesteld. Grandioos! En vanaf zondag sliep ik bij Truus en Dirk in Hoorn. Truus is de zus van Ria. Dat was ook weer super.......

De workshops waren geweldig, ik had er dan ook al lange tijd naar uitgekeken: Op vrijdag had ik bij Margreeth (op de eerste foto achter Jessica) een privé-cursus Quantum Touch. Het werd heel goed uitgelegd, dus ik dacht dat ik alles al meteen helemaal doorhad....totdat de buurvrouw langskwam, en ze meteen werd gestrikt om als "cliënt" te dienen. En bedankt! Dat was dus stuntelen eerste klas. Maar toen daarna ook buurvrouws' vriend werd opgetrommeld, voelde ik me minder onzeker, en was de energiestroom veel duidelijker merkbaar....

En in het weekend had ik dan eindelijk de Munay-ki inwijdingen, waar ik - terecht - veel van verwachtte. Het zijn de inwijdingen van het Pad van de Inca. Als je meer wilt weten hierover, dan kun je naar de website van Margreeth gaan, daar wordt alles uitgelegd (en er is nog veel meer te zien op de site): http://www.inmunay.com/ (mag ik toch wel doorgeven, Margreeth? :) )

De groep die de Munay-ki deed was geweldig, de sfeer was fantastisch, kortom: ik liep na de workshop met een big smile rond (en nog steeds)......

Op dinsdag hebben Margreeth en ik nog "even" de Mastergraad van reiki doorgenomen (de inwijding had ik al gehad, dus het ging nu alleen nog om de theorie), en daarna was er 's avonds nog een workshop over de chakra's, geavanceerde Quantum Touch technieken, en stemvorken.

Niemand kan dus zeggen dat ik mijn eerste week niet goed heb besteed, toch?