Quasi achteloos, maar met stijve poten van de zenuwen, loopt haan Maximilian met zijn dames naar de uiterste hoek van zijn territorium. De varkens staan bescheten op een meter of vijf afstand te kijken naar dat hele wonderlijke, dat net is afgeleverd in hun weitje.......
Al deze commotie is het gevolg van de twee nieuwkomers: maak kennis met de ganzen Orama en Mowan. De namen betekenen "Maan" en "Zon", en zijn uit de taal van de aboriginals (ach ja, waarom niet, toch?)
Ze zijn nog jong, en ze lopen met voorzichtige tred in het rond. Bang zijn ze duidelijk niet, alleen erg verbaasd. Kippen hebben ze wel eens gezien, maar die rare grijze dingen die steeds "oink oink" zeggen, die zijn compleet nieuw voor deze kleutertjes.
Maar na een kwartiertje is de rust (bijna) weergekeerd. De varkens liggen te snurken (siësta-tijd), alleen Max is nog wat onrustig en loopt macho te kraaien........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten