zwoel

Daarnet, om half elf 's avonds, ging ik even naar buiten om de honden die daar waren hun avondkoekje te geven, en het verbaasde me hoe warm het aanvoelde. En ik, temperatuurfreak als ik ben, wil dan natuurlijk meteen weten hóe warm het dan wel niet is. Het bleek ruim 20 graden te zijn!

Er staat wel een hele harde wind, maar die komt uit het zuidwesten, dus vandaar waarschijnlijk de zwoele atmosfeer. Heerlijk!

Wat een narigheid

Denk ik Jazz eens heel erg blij te kunnen maken met een ouwe slof, loopt het arme dier de hele tijd kreunend achter me aan, mét slof in zijn bek. Hij durft het kostbare kleinood geen seconde los te laten, want stél je voor dat een andere hond ermee vandoor gaat!

En dat is natuurlijk frustrerend, want af en toe is het erg nodig dat er geblaft wordt, of je wil je misschien wel even ergens wassen, en dat kan nu niet.

Arme, arme Jazz :)

Onvervalste kitsch

Heerlijk! Eén keer per jaar sta ik mezelf toe om van de amandelbloesem echte onvervalste kitschfoto's te maken. Ingrediënten: idyllische rozewitte bloemen en een overdreven blauwe lucht.

Oké, de laatste foto is wat minder kitsch (eigenlijk vind ik 'm best wel geslaagd), maar dat mag de pret niet drukken ;)

Ollanders

Donderdag, marktdag. Als ik zeg: ik ga naar de markt, bedoel ik in werkelijkheid: ik ga naar bar Monaco, koffie drinken. En als er dan nog tijd over is, ga ik héél misschien ook nog even naar de markt.

Want het is op donderdag heel speciaal bij bar Monaco. Ten eerste is het stampvol met vrouwen die (niet) naar de markt gaan, en met oudere mannen die niet naar de markt (willen) gaan, maar ook is het een ontmoetingsplaats geworden voor het handjevol Nederlanders dat in deze contreien woont. Vandaag waren we voor het eerst compleet: met zijn achten konden we ons bijna geen etnische minderheid meer noemen......

Witte verjaardag

Vandaag schijnt de zon volop, en om me heen is het een gedrup van jewelste. Ik moest dus nog gauw even foto's maken van de sneeuw voor alles is verdwenen.

Het eerste stuk taart van vandaag is ook alweer binnen :), en het zal vast niet het laatste stuk zijn.

Verder ga ik er een lui jarig dagje van maken: lekker met een boek of een sudoku'tje buiten in de zon,

met af en toe een kop koffie erbij. Dat gaat wel lukken vandaag.....

Wit

En weer sneeuwt het. Het begon vanmorgen met motsneeuw, maar nu zijn het dikke vlokken plaksneeuw geworden.

Het is niet de eerste keer dat het rond mijn verjaardag zulk soort weer is: het is óf over de 20 graden, óf bar koud met sneeuw. Blijkbaar bestaat er geen tussenweg.

Het is maar goed dat ik geen verjaardagsfeestje had gepland voor morgen, wanneer ik de respectabele leeftijd bereik van 56 jaar, want op een tafel met een sneeuwlaagej is het lastig paella serveren. Misschien is het volgende week beter, dan kan ik het alsnog organiseren....

Koffie met een wolkje...hagel, of: "lijsters, redt het vege lijf"

De zondagochtend kán heel vredig zijn. John en ik genieten van een aangenaam dampende kop koffie, terwijl we luisteren naar het gekwetter van de overal aanwezige vogels. Dan opeens: PANG PANG PANG, kletter kletter kletter, en de hagelkorrels vallen pardoes in onze koffie. Ik brul :Hé, loco!, maar de zondagsrust is niet meer.....

Dit is in het kort hoe de heren jagers zich soms gedragen. Het jachtseizoen is hier van ongeveer het eerste weekend in oktober, tot afgelopen weekend (hoop ik). Dat betekent dat er op zaterdagen en zondagen in het holst van de nacht, dus rond een uur of half zeven, de eerste jagers arriveren. Liefst parkeren ze dan hun auto op mijn land, waardoor de honden compleet in de stress schieten.

Dat heb ik dit seizoen kunnen verhinderen door een touw te spannen voor de ingang van mijn land.

En dan begint het: soms stoken ze gezellig een vuurtje (in het begin dacht ik meteen aan beginnende branden en wilde ik 112 gaan bellen, tot ik in de gaten kreeg dat het "slechts" de jagers waren), want ja, ze moeten wachten tot de vogels wakker zijn, om die dan knus met zijn allen proberen neer te halen met hun repeteergeweren. Halve zolen zijn het. Gelukkig schieten ze meestal mis, want uiteraard moet er eerst in de bar 's morgens een neut worden gedronken voor ze met de jacht beginnen.

En volgens de wet mogen ze niet binnen een straal van 200 meter van een huis jagen, maar blijkbaar hebben ze nooit geleerd hoeveel dat is, want ze zitten soms op nog geen 50 meter van mijn of Johns huis, in hun stoere camouflagekleding.

En mocht ik met dit stukje de indruk wekken dat ik het niet erg héb op jagers, dan klopt dat helemaal. Ik heb er maar één keer profijt van gehad, toen ik ooit met een lege accu stond bij mijn huis. Toen heb ik uit het struikgewas een paar jagers kunnen plukken die mijn auto even een duwtje hebben gegeven. Maar verder........

Lekker dagje

Het is vandaag zo'n dag waarin alles goed gaat. Vanmorgen ben ik eerst samen met John naar het dorp gewandeld om de auto op te halen die eindelijk klaar was. De zon scheen, de lucht was strakblauw, en het was perfect wandelweer.

De auto was inderdaad echt klaar (gisteren zou ie al gerepareerd zijn, maar toen kwam ik voor niets naar het dorp. En dat terwijl ik van tevoren had gebeld), en we zijn ermee naar Erik en Elleke gereden, voor een bakkie en gezelligheid, en om hun bijna afgebouwde, onder architectuur gebouwde, kippenhok te bewonderen.

En om de mooie dag helemaal compleet te maken, zijn we daarna bij Disha's gaan eten (de indiërt).

En die blijkt gelukkig helemaal niet weg te gaan uit Cocentaina. Wat een opluchting :) !

Wel gaat hij zijn menu omgooien van Indiaas en Engels eten, naar Indiaas en Italiaans. Ik denk dat dat een hele goeie zet is, want Spanjaarden houden wél van Italiaans eten.

En morgen gaan we bij mensen die terug gaan naar Nederland, "shoppen". Dus dat wordt weer een leuke dag....

Zoete wraak

Ik heb een tijdje terug verteld over de eigenaardige eetgewoonten van Brasil.

De andere honden zijn het er nog steeds niet mee eens, dat dat kleine kefkeesje van dat sjieke voer krijgt. En daarbij, hij krijgt dat heerlijke eten ook nog eens in een koninklijke bak! Walgelijk toch?

Dus hebben ze een paar dagen geleden bekokstoofd dat daar iets aan gedaan moest worden. Donna zou de bak te pakken proberen te krijgen, en dan stiekem meenemen naar buiten. En daar zouden ze Brasil eens even laten zien hoe ze over de voorkeursbehandeling dachten.

Dit was het resultaat:

En Brasil? Die krijgt zijn eten nu in zo'n afgrijselijke dertien-in-een-dozijn-bak, die ik gelukkig nog had staan :)

Maui

"Die rotkat!!!" blaft Iroko nijdig, als Maui doodgemoedereerd door het paardenland banjert. Maui is een kat die een week of wat geleden ineens op het terrein verscheen, en die sindsdien niet meer is weggegaan. Hij pendelt van de stal (muizen en ratjes, yeahh!) naar de tuin van John (alleen muizen, toch reuzeleuk!). Hij of zij laat zich nog niet benaderen, maar vandaag heeft John voor het eerst voer neegezet voor hem, waar hij buiksluipend op af kwam.

En omdat ik gelukkig mijn camera bij me had, kreeg ik de kans om op de terugweg naar huis een roodborstje op de foto te zetten. Een toevalstreffer: