Denk ik Jazz eens heel erg blij te kunnen maken met een ouwe slof, loopt het arme dier de hele tijd kreunend achter me aan, mét slof in zijn bek. Hij durft het kostbare kleinood geen seconde los te laten, want stél je voor dat een andere hond ermee vandoor gaat!
En dat is natuurlijk frustrerend, want af en toe is het erg nodig dat er geblaft wordt, of je wil je misschien wel even ergens wassen, en dat kan nu niet.
Arme, arme Jazz :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten