Koffie met een wolkje...hagel, of: "lijsters, redt het vege lijf"

De zondagochtend kán heel vredig zijn. John en ik genieten van een aangenaam dampende kop koffie, terwijl we luisteren naar het gekwetter van de overal aanwezige vogels. Dan opeens: PANG PANG PANG, kletter kletter kletter, en de hagelkorrels vallen pardoes in onze koffie. Ik brul :Hé, loco!, maar de zondagsrust is niet meer.....

Dit is in het kort hoe de heren jagers zich soms gedragen. Het jachtseizoen is hier van ongeveer het eerste weekend in oktober, tot afgelopen weekend (hoop ik). Dat betekent dat er op zaterdagen en zondagen in het holst van de nacht, dus rond een uur of half zeven, de eerste jagers arriveren. Liefst parkeren ze dan hun auto op mijn land, waardoor de honden compleet in de stress schieten.

Dat heb ik dit seizoen kunnen verhinderen door een touw te spannen voor de ingang van mijn land.

En dan begint het: soms stoken ze gezellig een vuurtje (in het begin dacht ik meteen aan beginnende branden en wilde ik 112 gaan bellen, tot ik in de gaten kreeg dat het "slechts" de jagers waren), want ja, ze moeten wachten tot de vogels wakker zijn, om die dan knus met zijn allen proberen neer te halen met hun repeteergeweren. Halve zolen zijn het. Gelukkig schieten ze meestal mis, want uiteraard moet er eerst in de bar 's morgens een neut worden gedronken voor ze met de jacht beginnen.

En volgens de wet mogen ze niet binnen een straal van 200 meter van een huis jagen, maar blijkbaar hebben ze nooit geleerd hoeveel dat is, want ze zitten soms op nog geen 50 meter van mijn of Johns huis, in hun stoere camouflagekleding.

En mocht ik met dit stukje de indruk wekken dat ik het niet erg héb op jagers, dan klopt dat helemaal. Ik heb er maar één keer profijt van gehad, toen ik ooit met een lege accu stond bij mijn huis. Toen heb ik uit het struikgewas een paar jagers kunnen plukken die mijn auto even een duwtje hebben gegeven. Maar verder........