Het is volgens mij al zo'n twee maanden geleden dat de desbrozadora (bosmaaier) het begaf. De tandwielen in de kop bleken totaal versleten.
John was juist een paar dagen daarvoor begonnen met het maaien van het toekomstige kampeerterrein, en ik moest ook hoognodig aan de gang, want het gras schoot als paddestoelen (huh?) uit de grond. En niet alleen het gras, maar ook de niet-uit-te-roeien distels.
Diezelfde dag zijn we nog naar de winkel gegaan waar ik de maaier had gekocht, en daar heb ik een nieuwe kop besteld. Bij de vraag hoe lang het zou gaan duren, dacht Hipólit, de eigenaar: ach, misschien een week of twee. Dus niet. Na een week of vijf kwam het onderdeel. Ik blij, Hipólit blij. En toen: ik niet meer blij, en Hipólit ook niet meer: het was het verkeerde onderdeel. Dus hij wéér tig keer aan de telefoon, maar tot nu nog steeds zonder resultaat. En het gras? In één woord: HOOG!
Zo zag het gras bij Johns huisje er vorig jaar nog uit
Nu is er bijna geen doorkomen aan
Naast het huis groeien gras en distels wanordelijk door elkaar
Links achter de yucca staat een bankje. Echt waar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten