Vosjes!

Gisteravond laat, toen we terugkwamen van een heerlijk etentje bij Erik en Elleke, zette ik John af bij het weggetje naar zijn huis, en scheen nog even bij met mijn groot licht. John had zelf ook een zaklamp bij zich, en opeens seinde hij naar mij, en riep zachtjes: "Vosjes!"

Ik stapte gauw uit de auto en liep naar hem toe. Hij scheen met de lamp en we zagen drie paar oogjes oplichten in het schijnsel. En toen zagen we de vosjes zelf: in ieder geval twee jonkies, en één volwassen dier. En het leuke was: ze waren eigenlijk helemaal niet bang, want ze speelden gewoon door op het pad. Ontroerend onbevangen...

We vermoedden al dat er een vossenhol zat onder het reuzenriet, maar omdat buurman Antonio afgelopen winter een keer een geul had gegraven als afwatering, en al het water richting hol had laten lopen, waren we bang dat de vos weg zou zijn. 

En dit alles is op nog geen vijftig meter van het huisje van John! En op een meter of 8 van zijn huis woont een wezelfamilie, waarvan hij ook af en toe een glimp opvangt als ze, nieuwgierig als ze zijn, bij zijn huis naar binnen gluren.

Ach, ik heb mijn zwaluwen die nu een nestje aan het bouwen zijn aan een spotje aan het plafond van de woonkamer.....

Helaas laten de vosjes zich overdag niet zien...