Gisteren een heerlijk weldadige reiki-behandeling ondergaan bij Claudia, een Argentijnse vrouw die in Cocentaina woont. Al een hele tijd had ik erge last van o.a. mijn onderrug, zodat omdraaien in bed een nogal pijnlijke onderneming was. Dus toen ik hoorde dat er vlakbij iemand was die reiki gaf, heb ik meteen contact gezocht. En het heeft grandioos geholpen: vannacht kon ik zonder pijn van de ene zij op de andere draaien. Ik hoop dat het een tijdje zo blijft, en anders ga ik gewoon weer terug voor nóg een behandeling.
Jaren geleden heb ik een paar mooie staaltjes gezien van wat je met reiki kunt bereiken. Beide keren was het met een hond, en die kan niet faken.
De eerste keer was met een hond die een trap van een paard had gekregen, midden op zijn neus. Het arme dier voelde zich zó miserabel, dat hij zelfs niet meewilde met een wandeling over het terrein. Tot een vriendin die hier logeerde, diezelfde middag reiki deed bij hem. Na een kwartier was hij weer helemaal zichzelf en sprong vrolijk in het rond.
Het andere geval was zelfs nog spectaculairder. Savanna was een stokoude podenco met tumoren aan haar buik (ik had haar met nog vijf andere ouwetjes uit het asiel gehaald. De leeftijden varieerden van 8 tot 15 jaar). Op een gegeven moment was ze echt óp. Ze lag al dagen op een bed in de computerkamer, half in coma. Om te drinken moest ik met een pipetje water in haar bek spuiten. Omdat ze al zó ver heen was, besloot ik haar rustig te laten sterven. Op een avond was ik op msn in gesprek met een kennis, die op haar beurt ook weer chatte met iemand anders die aan reiki deed. Diegene zou proberen om Savanna te helpen (en dat op 2500 km afstand).
Binnen een half uur deed het dier haar ogen open, wilde drinken en eten, en de volgende dag liep ze weer gewoon rond alsof er niets aan de hand was geweest! Een wondertje...
Ze heeft nog zo'n anderhalf jaar geleefd, tot ik haar heb moeten laten gaan omdat ze een té zware baarmoederinfectie had.
Savanna....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten