Het grote pleisterwerk is begonnen. Na allerlei adviezen over de te gebruiken materialen: cement met fijn zand, gips, portlandcement met nóg fijner zand, was ik nogal de kluts kwijt. Oké, dat gips alleen voor binnen was, dat wist ik, maar ik had zo mijn twijfels of het ook geschikt was voor natte ruimtes. Het leek me eerlijk gezegd van niet. 
Zelfs bij de ferretería (gereedschapswinkel, letterlijk: ijzerwinkel) kreeg ik vage adviezen.
Toen besloten we om bij bouwgoeroe Erik langs te gaan. Misschien wist hij raad in deze netelige situatie.
En inderdaad: met grote vanzelfsprekendheid wees hij op één van de muren van zijn huis (die er erg mooi uitzag), en vertelde hij dat het met een speciaal soort mortel was gedaan. Die hoefde je alleen maar te mengen met water, en het liet zich heel makkelijk smeren.
Wij naar de Toledo (bouwmaterialenhandel in Cocentaina) om een aantal zakken hiervan te halen. Goed, het was een ander merk (en goedkoper), maar het moest hetzelfde resultaat opleveren.
Thuis zijn we meteen begonnen: precies de hoeveelheid afwegen op de weegschaal, exact de aangeraden hoeveelheid water erbij, roeren, en smeren maar. Niet dus: het wilde totaal niet blijven plakken op de muur. Toen nog maar een extra litertje water erbij gedaan, en opnieuw geprobeerd. En ziedaar: het wonder voltrok zich: de mortel hechtte zich spontaan aan de muur.
Dat gaf een ongebreideld joepie-gevoel. En ook het sponzen erna, om de boel netjes glad te strijken, lukte zonder problemen.
Vandaag hebben we weer een stuk gedaan. Morgen de laatste gedeeltes pleisteren, en de oneffenheden wegwerken, en dan starten met tegelen....
Wat een werk is er intussen gedaan. Het ziet er mooi uit, daar kunnen ze in La H. nog wat van leren (laat hij het maar niet horen).
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Ria