Gisteren zijn eindelijk de eerste plantjes van de nieuw aangelegde moestuin de grond ingegaan. Na eindeloos hak- en pufwerk om de grond los te maken, en een flink aantal kruiwagens hele oude paardenmest (die John gelukkig gisteren allemaal op mijn tuintje gestort had), konden de tomaten-, pompoen-, komkommer- en paprikaplantjes in de volle grond hun nog piepkleine worteltjes strekken. Lekker in de rulle aarde, vermengd met tot compost verworden mest. En nou maar groeien.....
---------------------------------------------------------------------------------
En vandaag was de dag dat we zouden beginnen met het metselen van het sanitairgebouwtje voor John. Slapeloze nachten had ik ervan, allerlei rampscenario's doemden midden in de nacht op: ik moest dit niet vergeten, en o, dáár moest ik ook absoluut aan denken. Pffft, vreselijk. Ik en cement, dat gaat niet goed samen. En toen kwam er vanmorgen een verlossend telefoontje van Elleke: zij en Erik zouden langskomen om te helpen. Wat een opluchting!
Uiteindelijk kwam het erop neer dat Erik stond te metselen, John aan het helpen was, en Elleke en ik "toeschouwden" vanaf de zijlijn. Op een gegeven moment stond John zelf ook te metselen.
Naderhand heb ik ook één steen geprobeerd, en zowaar, hij zit nog vast ook.
Maar geef mij maar een stapel hout, dan frot ik daar zó hoppeta een schuur van. Stenen en cement, da's niks voor mij.
Morgen gaan we verder, dat wil zeggen: we gaan eerst stellen, dan ga ik naar het dorp om meer cement en arena fina (fijn zand) te halen, en ondertussen gaat John moedig verder met het metselwerk. Pak van m'n hart :-))
Metselen is ook niets anders dan de ene steen op de andere plakken met enige tussentijd tussen die handelingen. Slechts die tussentijd bepaald hoeveel stenen je op een dag doet. Succes....
BeantwoordenVerwijderenGroeten, Erik