Nood breekt wet, oftewel: de knappe klimmer

Als je op een oude boerderij woont, in the middle of nowhere, dan is het ondenkbaar dat er ook niet een aantal muizen en ratjes wonen, die zich dagelijks proberen rond te eten aan het paardenvoer, en aan de amandelen in de bomen. Niks rioolrat, meer het idee van een eekhoorn, zoals ze in bomen klimmen en dan een amandel tussen hun pootjes nemen.

In Nederland had ik tamme ratjes, dus dan kijk je er toch al anders tegenaan.

Helaas hebben de honden een héél ander idee over deze diertjes: voor hen zijn het lekkere tussendoortjes.

En dan krijg je vreemde situaties: op dit moment zit er al een half uur een bang ratje tegen de muur geplakt, als de dood voor die gigantische hondenkaken:

En een tijd geleden had Iroko er eentje gezien in een lage olijfboom, maar hij kon er gelukkig nét niet bij. Toch probeerde hij op alle mogelijke manieren in de buurt te komen. Zo ontstond het nieuwe hondenras: de Spaanse boomhond :-)

En het ratje van toen? Dat heeft net zo lang gewacht tot Iroko het had opgegeven, en is er toen stilletjes vandoor gegaan....