Het eind komt heel langzaam in zicht. De bouw van de "casita" (een makkelijkere naam dan douche-en-toilet-gebouwtje) is bijna voltooid. Nooit geweten dat het bouwen van zo'n relatief klein gebeuren zó veel werk zou zijn.
Gisteren hebben we de geul waarin de afvoerpijpen liggen eindelijk kunnen dichtgooien. Alles is verlijmd en lekvrij. En John heeft in de blikkerende hitte een andere geul gegraven voor de watertoevoer, en die moest ook over het weggetje. Dat was zwaar: het was één en al steen en maar een beetje leem. Maar het is hem gelukt, en gisteravond kon ook die sleuf weer worden dichtgemaakt. Vandaag gaan we definitief het water aansluiten, en dan komt het uur van de waarheid: lekt het nergens? Zitten alle kraantjes en verbindingen goed vast? We zien wel, ik hoop er het beste van.
En als alles toch een beetje tegenzit? Ach, vanmiddag heb ik weer een heerlijke ontspannende en pijnverlichtende reikibehandeling, dus dan heeft de dag toch een happy end.....
En nog even wat anders: elke keer verbaas ik me weer als ik zie hoe mooi gras kan zijn als het bloeit. De halmen van de grassoort op onderstaande foto's voelen zijdezacht aan, en zijn gewoon stuk voor stuk kunstwerkjes:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten